Co czytelnikom daje spotkanie z pisarzem?

Szczegóły

Odsłony: 1293

W lutym 2019 roku Filia nr 4 Biblioteki Norwida była miejscem spotkania z Grzegorzem Gołębiowskim. Profesor Gołębiowski jest nauczycielem akademickim i naukowcem, pracuje w Akademii Ekonomiczno-Humanistycznej w Warszawie. Był wicedyrektorem Biura Analiz Sejmowych. Jest wikipedystą – dzięki jego pracy zasoby Wikipedii są nieustannie aktualizowane i wzbogacane o zdjęcia. Uczestniczy w spotkaniach autorskich, jest zapalonym poszukiwaczem archiwaliów, interesuje się genealogią i historią, wiele podróżuje, lubi czytać kryminały. To część jego zainteresowań i stylu życia, która może pomóc w rozwiązaniu zagadki, dlaczego Grzegorz Gołębiowski pisze.

Spotkanie było poświęcone dwu powieściom gościa, wydanym w 2018 roku: Cień przeszłości i Dziedzictwo. Uczestnicy mieli możliwość wysłuchania wielu informacji, czasami zaskakujących, na pewno ciekawych. Być może dla niektórych wieczór był iskrą inicjującą twórczość własną? Nasuwała się niezliczona ilość pytań, na które pisarz odpowiadał. Jego przygoda z pisaniem zaczęła się od młodzieńczych zakusów, by napisać powieść. Wtedy skończyło się na pierwszym rozdziale. Co zatem było inspiracją do pisania teraz? Jedno ze spotkań motywacyjnych, w których uczestniczył. Prowadzący spotkanie motywacyjne zapytał, co słuchacze odpowiedzieliby swoim wnukom na pytanie: o czym marzyli i czy starali się spełniać swoje marzenia. Grzegorz Gołębiowski postanowił wtedy, że będzie miał odpowiedź twierdzącą dla swoich wnuków in spe. Jako uczestnik wielu spotkań autorskich oraz aktywny w kręgach literackich twórca, w trakcie pisania pierwszej powieści poprosił o opinię Marię Ulatowską, autorkę poczytnych powieści obyczajowych. Pisarka potwierdziła słuszność jego pasji tworzenia. Zastosował się do jej wskazówek, wzbogacając wątki o nowe postaci. Bogate zainteresowania oraz osobiste doświadczenia zwróciły autora wkierunku powieści z tłem genealogicznym. Profesor poszukiwał swoich przodków, badał przeszłość, wertując księgi w parafiach, starą prasę, pamiętniki, biblioteki. Udało mu się znaleźć antenatów do jedenastego pokolenia wstecz. Miało tu znaczenie zacięcie badawcze i doświadczenie naukowe autora, który przed oddaniem się pasji beletrystycznej pisał, współtworzył lub współredagował: skrypty, podręczniki, czasopisma ekonomiczne, monografie, artykuły w pracach zbiorowych. Grzegorz Gołębiewski opowiadał, jak wygląda jego pisarstwo. Cień przeszłości powstawał około półtora roku, w chwilach wolnych od pracy dydaktyczno-naukowej. Starając się o wydanie tego tytułu, pisarz pracował już nad Dziedzictwem. Ukończywszy tę powieść, zgłosił się do wydawnictwa Novae Res, które podjęło się wydania obu książek. Jeden z uczestników spotkania podzielił się refleksją, że pan Grzegorz potrafi zachęcić młode pokolenia do zgłębiania historii i – w sposób całkowicie pozbawiony mentorstwa – podaje ważne wiadomości z przeszłości. Zaczynając przygodę z nowym tytułem, autor od początku ustala, kto jest winowajcą. Wiarygodne w jego powieściach wydają się być wątki dochodzeniowo-śledcze. Nie bez przyczyny w trakcie pisania miał trzech konsultantów policyjnych. Akcja Cieni przeszłości rozpoczyna się w Archiwum Akt Dawnych w Warszawie, a pełne tajemnic wydarzenia mają swój początek podczas II wojny światowej. Zaczynem drugiej, rozgrywającej się w niewielkiej wsi na Mazowszu, powieści Dziedzictwo były także poszukiwania genealogiczne, tym razem odnoszące się do rodu małżonki pisarza. Walorem pisarstwa Gołębiowskiego jest osadzenie wątku fabularnego w rzeczywistych posadach. Do czytania zachęca również motyw romansowy, a także zręczne mylenie tropów przez autora. Podobnie jak u królowej kryminałów Agathy Christie – na pierwszych kartach powieści przemyka morderca i nikt się nie spodziewa, że to on. Prawdziwe są miejsca i instytucje, prawdziwe są wydarzenia historyczne. Autor jest w trakcie pisania trzeciej powieści z genealogią w tle. Jej akcja rozgrywać się będzie m.in. wOżarowie Mazowieckim, gdzie podpisany został akt kapitulacji Powstania Warszawskiego. Spotkanie z pisarzem skłonić może do samodzielnych poszukiwań genealogicznych, do zgłębiania historii, do realizowania pasji i spełniania marzeń. Zachęca do czytania.

Małgorzata Grelak