Urodzili się... 22 lipca: Mireille Mathieu.

Szczegóły

Utworzono: środa, 22, lipiec 2020 06:22

Zespółó DBAiM

Mocny głos w delikatnym ciele. Jej piosenki przenoszą w świat marzeń i snów. Niekwestionowana najpopularniejsza piosenkarka francuska. Mireille Mathieu.

Czas pierwszych inspiracji

Mireille Mathieu urodziła się 22 lipca 1946 r. w Awinionie, we Francji, jako najstarsza córka spośród czternastu dzieci. Rodzina Mathieu żyła w biedzie, będąc kamieniarzami od czterech pokoleń. Jej ojciec, Roger, kiedyś marzył o zostaniu piosenkarzem, ale jego ojciec Arcade wyraził wobec tego głęboką dezaprobatę, inspirując go w tym zaledwie, aby jedno z jego wnucząt nauczyło się śpiewać w chórze kościelnym. Mireille umieściła później operowy głos ojca na świątecznym albumie z 1968 roku, gdzie został połączony z piosenką Minuit Chrétiens.

Pierwszy płatny występ Mireille przed publicznością, w wieku czterech lat, został nagrodzony lizakiem, gdy śpiewała w Wigilię Bożego Narodzenia 1950 r. podczas mszy. Decydującym dla niej momentem był moment, w którym zobaczyła w telewizji śpiewającą Édith Piaf. Pierwsza praca Mireille słabo radziła sobie w szkole podstawowej z powodu dysleksji, co wymagało dodatkowego roku na ukończenie tej szkoły. Jej nauczyciele używali linijki, by uderzyć ją w rękę za każdym razem, gdy przyłapano ją na pisaniu lewą ręką. Stała się w ten sposób praworęczna. Ma przy tym fantastyczną pamięć i nigdy nie używa pomocy do odtwarzania tekstów. Porzuciła jednak szkołe w wieku 14 lat (1961) i rozpoczęła pracę w lokalnej fabryce w Montfavet, pomagając w ten sposób rodzinie w utrzymywaniu się, ale nie tylko, bo również opłacając sobie lekcje śpiewu. Była całkiem popularna w pracy, jak wspominają jej współpracownicy – często śpiewała piosenki podczas czynności zawodowych.

Udany debiut w Awinionie Mathieu rozpoczęła swoją karierę od udziału w corocznym konkursie śpiewu w Awinionie. Każdy, kto podpisał wówczas umowę na kilka tygodni przed koncertem, mógł tam zaśpiewać. Łowcy talentów sprawili, że było to opłacalne wydarzenie dla lokalnych wykonawców w promieniu setek kilometrów. Jej nieoczekiwana wygrana została nagrodzona bezpłatną wycieczką do Paryża oraz przesłuchaniem w telewizyjnym show talentów “Jeu de la Chance” (“Gra szczęścia”), w którym śpiewacy amatorzy walczyli o głosy publiczności. W towarzystwie pianisty i ubrana na czarno, dokładnie jak Piaf, zaśpiewała sędziom dwie piosenki Piaf. Szczęśliwy traf ze szczęśliwym promotorem Podczas natomiast letniej gali w 1965 roku, dołączonej do koncertu Enrico Macias Raoula Colombe (jej pierwszego menedżera), poznała swojego przyszłego menedżera Johnny’ego Starka. Stark pracował z piosenkarzami, takimi jak Yves Montand, a relacje między nim a Mathieu często opisuje się jako podobne do relacji między pułkownikiem Tomem Parkerem a Elvisem Presleyem.

To właśnie Starkowi przypisuje się to, iż została wkrótce gwiazdą i następczynią Piafa. Już w 1968 roku, pod jego uważnym kierownictwem, Mireille była już najpopularniejszą piosenkarką francuską. Trudności zaledwie przejściowe Biorąc pod uwagę dominację rock and rolla i globalny brak zainteresowania nieanglojęzyczną muzyką popularną podczas jej najbardziej dochodowych lat, pozostała popularną artystką we Francji i Europie. Zauważono przede wszystkim, jakże łatwo artystka wchodzi w interakcje z opinią publiczną. Nie obyło się jednak i bez pecha, ponieważ podczas trasy koncertowej w lutym 1968 r. Mathieu miała wypadek samochodowy, w którym złamała jeden z kręgów, sprawiając że zniknęła ze sceny na trzy miesiące. Tymczasem w 1971 roku Johnny Stark zawarł umowę z uznaną wytwórnią Philips Records na wydawanie wszystkich singli i EPek. Dzięki temu w 1972 roku Mathieu koncertowała w Kanadzie i wyprodukowała album na żywo. Sprawy przyspieszyły wówczas znacząco, co umożliwiło fakt, iż w 1974 r. Mathieu utworzyła własną firmę wydawniczą Abilene Music. Dziś ta firma zajmuje się publikowaniem, drukowaniem materiałów muzycznych.

Nie był to koniec jej inicjatyw wydawniczych, ponieważ w 1983 r. Mathieu założyła również inną firmę wydawniczą Abilene Disc. Mireille Mathieu na rynku wydawniczym W 1988 roku Mathieu opublikowała także swoją autobiografię ze współautorką Jacqueline Cartier. Tytuł to “Oui Je Crois” („Tak, wierzę”), który pochodzi z tekstu jej pierwszego nagrania pt. “Mon Crédo” (“Moje kredo”). Książka była postrzegana jako ostatni rozdział w jej karierze. Francuska opinia publiczna odrzuciła tą twórczość, jako swoisty konserwatywny relikt. Była uważana za przedrewolucyjną figurę gaullistowską i znienawidzona przez lewicę. Oprócz tego dowodziła niezbicie, iż chciała być piosenkarką, podczas gdy jej mąż i promotor był zmęczony ludźmi. Nie ulega jednak wątpliwości, że oboje byli pracowici, a on wypełnił jej harmonogram lukratywnymi umowami. Śmierć Johnego Starka W 1989 r. Prezydent François Mitterrand zaprosił Mathieu do złożenia hołdu generałowi Charlesowi de Gaulle’owi. Johnny Stark zmarł w tym samym roku po drugim zawale serca. Po śmierci Starka wszyscy mówili, że nikt go nie zastąpi, i okazało się to prawdą. Wiele lat zajęło Mathieu i jej prawnikom zamknięcie spraw majątkowych. „Byłam poważnie przygnębiona, ale wyszła z tego bez obciążeń” – wyznała po latach piosenkarka.

Według ówczesnych mediów najbardziej kontrowersyjne wydarzenie w karierze Mathieu miało miejsce, kiedy przejęła ona biuro Starka. Dopiero gdy jej siostra Monique wkroczyła na stanowisko dyrektora biznesowego, artystka okazała się być na powrót bardzo dochodowa. Produkcje dojrzałej artystki W 1993 roku wydała dwa albumy poświęcone swojemu idolowi, Édith Piaf, zasadniczo przywracając do wiadomości publicznej swoje pasjonujące muzyczne korzenie. Jeden album ukazał się po francusku; drugi natomiast w języku niemieckim. W styczniu 1996 roku natomiast ukazał się jej album “Vous lui Direz”. Mathieu, wbrew powszechnym oczekiwaniom, nie występowała już na żywo. W 2002 roku Mathieu wydała swój trzydziesty siódmy francuski album: “De tes Mains”, a następnie serię koncertów na paryskiej olimpiadzie w listopadzie. Kwestie polityczne Mathieu świętowała czterdziestą rocznicę swojej kariery na olimpiadzie paryskiej 24 listopada 2005 r., wydając wówczas swój trzydziesty ósmy francuski album: “Mireille Mathieu 2005”. Z kolei w 2007 r. Mathieu spektakularnie poparła kandydata na prezydenta Nicolasa Sarkozy’ego, burmistrza Neuilly.

1 listopada 2008 r. Mathieu była gościem premiera Władimira Putina w Moskwie i wystąpiła na jego cześć. Oboje odwiedzili następnie namiot odwiedzający libijskiego przywódcę Muammara Kaddafiego. W ten sposób, w listopadzie 2010 roku została odznaczona Rosyjskim Medalem Przyjaźni przez prezydenta Dmitrija Miedwiediewa podczas szampańskiej uroczystej kolacji. Przez cały listopad przebywała w Rosji i krajach bałtyckich, by powrócić do Paryża po koncercie w Warszawie 28 listopada. W styczniu 2011 r. Mireille została mianowana przez władze francuskie oficerem Légion d’honneur. Specyfika koncertów w Rosji Mathieu miała bardzo aktywny harmonogram tras koncertowych na 2014 rok, świętując swoje pięćdziesięciolecie w showbiznesie (karierę datuje od roku, w którym wygrała swój pierwszy konkurs śpiewu w Awinionie). Jej pierwszy koncert miał się odbyć w Kijowie i miała nadzieję, że tak będzie dalej, ale ostatecznie odwołała go siedem dni przed imprezą „z powodu niestabilności”.

Jej trasa z okazji tej rocznicy trwała od października do listopada 2014 r.. Natomiast w marcu 2015 r. ogłosiła na swojej stronie internetowej, że wszystkie koncerty w Rosji zostały odwołane „ze względu na sytuację gospodarczą”. Na stronie internetowej koncertu znajduje się informacja o upadku rosyjskiej waluty, na skutek czego nie było już możliwości sfinansowania koncertów i podróży. Zmierzch świetności w blasku UNESCO 26 maja 2015 r. Mathieu zaśpiewał w projekcie „Kultura bez granic” (Culture sans frontière) w siedzibie UNESCO w Paryżu. Koncert zatytułowany “The Allies of the Great Victory: A Musical Story”. 20 marca 2016 r. matka Mathieu zmarła w wieku 94 lat, z powodu zatoru płucnego. Została pochowana w mauzoleum Mathieu na cmentarzu Saint-Véran w Awinionie. Ciekawostki o Mireille Mathieu Była pierwszą piosenkarką z Europy Zachodniej, która wystąpiła z sukcesami w Chinach, w roku 1986.

Z koncertami wystąpiła także w Polsce jeszcze w czasach głębokiego PRLu, mianowicie w roku 1969, później w 2010 i 2016 roku. Koncertowała także w ZSRR, Kanadzie, Meksyku, w Niemczech, Japonii, Stanach Zjednoczonych, Tajlandii, w krajach Skandynawii, częściej też we Włoszech, Portugalii i Hiszpanii, lecz to nie wszystkie kraje, bowiem obecna była ostatnie 50 lat niemal w każdym zakątku Ziemi. Śpiewała w duetach z takimi gigantami muzyki rozrywkowej jak Dalida, Paul Anka, Barry Manilow, Plácido Domingo, Dean Martin, Charles Aznavour, Tom Jones i wieloma innymi. W 1984 roku odznaczono ją Krzyżem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec I Klasy, natomiast w 1999 roku prezydent Francji wręczył jej Order Kawalera Legii Honorowej, zaś w 2011 roku – Order Oficera Legii Honorowej.

Cytaty Mireille Mathieu

“Staram się opiekować bliskimi, muszę być mocna, jestem przecież najstarsza. Nie wszyscy założyli rodziny – część braci i sióstr wciąż mieszka razem.Mamie bardzo zależało na tym, żebyśmy utrzymywali kontakty, dlatego wprowadziła zwyczaj wspólnych niedzielnych obiadów. Co prawda z powodu koncertów ja rzadko na nich bywałam, ale mieszkająca w Paryżu siostra przez wiele lat jeździła do Awinionu w każdą niedzielę.”

“Rzeczywiście, w Rosji jestem przyjmowana jak królowa – tamtejsza publiczność mnie uwielbia. Co do mężów stanu, oni też mają prawo słuchać piosenek o miłości, prawda? We Francji występowałam m.in. przed prezydentem Sarkozym i socjalistycznym prezydentem Mitterandem. Jednak najbliższe sercu jest wspomnienie występu dla prezydenta Pompidou, może dlatego, że jestem gaullistką.”

“Pocałunki – bilon miłości.”

“Jestem wierząca, chociaż nie chodzę co tydzień do kościoła. Zawsze za to słucham mszy. Uwielbiam homilie papieża Franciszka. Marzę, żeby go spotkać. To wielka postać i wielki papież, kontynuator nauk świętego Jana Pawła II. Jego bunt wobec konwenansów i skostniałych reguł bardzo mnie porusza.”

Źródło: https://zyciorysy.info/mireille-mathieu/

Apprends Moi (Tornero):  https://youtu.be/iap1c3FgJi4

fot. tekstowo
opracowała: Anieszka Sobiak